Γεννήθηκα - ναι, δεν φύτρωσα - αν και καμιά φορά δεν είμαι και τόσο σίγουρη γι’ αυτό, γιατί αν με ρωτήσεις, ενίοτε νιώθω σαν να είμαι των κουμπάρων… Μοναχικό παιδάκι στο ακατάλληλο μικροκλίμα του μεγάλου ιδιωτικού σχολείου, άρχισα την αμφισβήτηση και το ψάξιμο στα βιβλία από μικρή μέσα στα πλαίσια μιας απόλυτα προσωπικής αισθητικής: όχι ταμπέλες κι όχι στολές.
Από τα ΑΕΙ βγήκα με πτυχίο άνευ αντικειμένου (Φιλοσοφία-Παιδαγωγικά-Ψυχολογία) κι έτσι ακολούθησα την πορεία του πολυτεχνίτη κι ερημοσπίτη: δούλεψα σε βιβλιοπωλείο, σε εκδοτικό οίκο ξενόγλωσσων βιβλίων, σε κινηματογραφικές εταιρείες, σαν δασκάλα ιδιαίτερων. Κι επειδή μου άρεσε πάντα να μαθαίνω κι ουχί να λιμνάζω ανέπτυξα ό,τι υπάρχει με πρώτο συνθετικό τη λέξη φιλο- : φιλόλογος, φιλότεχνος, φιλόμουσος, φιλόσοφος και τέλος φιλάνθρωπος - όχι από αυτές με τα γκαλά και τις τουαλέτες και τα κοσμήματα που το καθένα ταΐζει μια οικογένεια για ένα δίμηνο, από τις άλλες.
«Κάνω το καλό», στα πλαίσια των πενιχρών μου δυνατοτήτων, για να βοηθήσω άλλους, γνωστούς αγνώστους, με τη φιλοδοξία κάποτε να δημιουργήσω ένα δίκτυο αλληλοβοήθειας με δομές και με υπηρεσίες, κι όχι από διάσπαρτα κύτταρα, που ευτυχώς υπάρχουν και κάποτε συναντιούνται.
